رویکرد جدید حکومت چه معنایی دارد؟
برخی خبرها و رویدادهای چند هفته اخیر را کنار هم بگذاریم:
خبر انتشار دوباره روزنامه «هم‌میهن» به مدیریت مسئولی کرباسچی و سردبیری عباس عبدی (که هر دو مشاور ارشد کروبی در دوران انتخابات بودند):
http://www.rahesabz.net/story/26079/
حرف های الیاس حضرتی در باره‌ی انتشار عنقریب و مجدد روزنامه اعتماد (الیاس حضرتی هم از حامیان اصلی کروبی در جریان انتخابات بود)
http://www.khabaronline.ir/news-103674.aspx
و حال هم در شرایطی که خبر انحلال مشارکت و سازمان مجاهدین انقلاب از سوی حکومت هنوز مرکبش خشک نشده، منتجب نیا، قائم مقام حزب اعتماد ملی از رفع پلنوم دفتر این حزب و اجازه‌ی فعالیت مجدد به آن خبر می‌دهد:
http://www.aftabnews.ir/vdcg7x9q3ak9qq4.rpra.html
اگر تنها خبر آخر (رفع پلنوم حزب) مطرح بود، می‌شد این گونه تحلیل کرد که جناح حاکم می‌خواهد بر نارضایتی رهبران قسماً محافظه‌کار حزب اعتماد ملی از این که کروبی در جریان انتخابات به جای اتکا به آنها به مشاورانی از خارج حزب (کرباسچی، عبدی، ابطحی، الویری و کدیور و ...) روی آورد و میدان داد، سوار شود و شکاف یادشده در حزب اعتماد ملی را بیش از پیش رو به تعمیق برد تا کروبی را به لحاظ نهادی و حزبی از سایر رهبران این حزب و بدنه آن ایزوله کند.
اما میدان دادن احتمالی به کرباسچی و عبدی و حضرتی، یعنی مشاوران فعال کروبی در جریان انتخابات که برنامه‌های قسماً رادیکالی هم برای او طرح و تدوین کردند، تحلیل یادشده را کم‌رنگ می‌کند و می‌تواند نشانه‌ای از این سمتگیر‌ی تلقی شود که همان بازی‌یی که حاکمیت پس از انتخابات سال ۱۳۸۴ با کروبی و مجموعه‌ی هوادار او آغاز کرد که آنها را از دیگر بخش های اصلاح‌طلبان جدا نگه دارند و میان آنها شکاف و نقار ایجاد کنند این بار نیز ظاهراً به جریان افتاده است، با این هدف که کروبی و همراهان محافظه‌کار حزبی (منتجب‌نیا، حق‌شناس و ...) و غیرمحافظه‌کار غیرحزبی او را با دادن مقام و موقعیت یک اپوزیسیون «خودی» به آنها از مجموعه جنبش سبز جدا کند.
فعل و انفعالات هفته‌های آتی بیشتر مشخص کرد که کدامیک از دو انگیزه یادشده راهنمای عمل حکومت در «رفع محدودیت» نسبی از بخشی از مخالفان بوده است و تا چه حد کروبی و به خصوص اطرافیان محافظه‌کار او در حزب اعتماد ملی با این رویکرد دولت همراهی خواهند کرد.
البته شاید نباید از نظر دور داشت که فعل‌و انفعالات یادشده با هر انگیزه‌ای هم که باشد بالاخره فشار جامعه سیاسی و ادامه‌ی زیرپوستی مخالفت‌ها و اعتراض‌ها در سوق‌دادن حکومت به سوی آنها بی‌تاثیر نبوده و نیست، وگرنه برای آن مطلوب‌ترین وضعیت ادامه وضعیت به سان یک سال گذشته و نداشتن هرگونه اپوزیسیونی است.
این نیز هست که برخی از «امتیازهایی» که دولت در هفته‌های اخیر به محافل هوادار رفسنجانی هم داده شاید تحلیل را از این که صرفاً سرمایه‌گذاری بر جداسازی کروبی و اطرافیانش از جنبش سبز است فراتر برد و حلقه‌های وسیعی‌تر، همچون محافل دور و نزدیک به رفسنجانی را نیز در برگیرد تا از نظر بیت رهبری و دولت و سپاه، موسوی بماند و جنبش‌سبز و حوضش!
برای اظهارنظر قطعی‌تر در زمینه‌ی پارگراف آخر باید هنوز منتشر داده‌های بیشتری ماند.