یادی از نستور کرشنر

امروز نستور کرشنر،

رئیس جمهور سابق آرژانتین که اینک خانمش، کریستنا کرشنر جای او را گرفته در سن ۶۰ سالگی درگذشت. او در فاصلهی ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۷ رئیس جمهور آرژانتین بود، در همان دورهای که از قبل پیشبرد سیاستهای نئولیبرالی دوران کارلوس منم در سال های ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۰ اقتصاد آرژانتین ورشکست شد، بسیاری از مردم با ازدست دادن هست  و نیست خود روزها و هفتههای متوالی در خیابانها به تظاهرات و اعتصاب دست زدند و ...

کرشنر که به قدرت رسید،

http://archiv.iran-emrooz.net/shervin/1381/shervin820226.html

 میراثدار این  ورشکستگی بود. اما سیاستهای نستباً درست او آرژانتین را از مهلکه وارهانید، تولیدات صنعتی این کشور را دوباره به رونق انداخت، در اجرای تامین عدالت اجتماعی نیز گامهایی به جلو برداشت و ...به گونه آی که آرژانتین اینک دوباره به یکی از قطبهای اقتصادی میانوزن و قابل اعتنای جهان بدل شده.

ورای احیای قدرت اقتصادی آرژانتین، کار شاید بس مهمتر کرشنر، بازگشودن

پروندهی سیاه حکومت ژنرالها در سالهای ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۳ که به قیمت جان نزدیک به ۳۰هزار نفر تمام شد. کرشنر مصونیت قضایی دستاندرکاران دولت کودتا را برداشت و راه برای بازشدن پروندههای جنایت گشوده شد. مادران میدان مایو که ۲۰ سال پس از پایان حکومت کودتا نیز تقاضاشان برای آگاهی از سرنوشت عزیزان ناپدیدشده شان به جایی نمیرسید، در سیاست دولت کرشنر متحدی رادیدند که واقعاً به بازگشایی پرونده سیاه آن دوران تمایل دارد و آن را لازمهی

بسط دمکراسی و حقوق بشر در آرژانتین میداند. این گونه  بود که مادرانی که ۲۵ سال هر پنجشنبه برای آگاهییافتن از سرنوشت عزیزانشان در میدان مایو گردمیآمدند برای اولین بار به کاخ ریاست جمهوری راه یافتند، و به موازات آن دادگاهها نیز دستاندرکار بررسی قضایی و حقوقی و بازنگری پروندههای سیاه دوران کودتا شدند.

کرشنر دستور داد، مدرسه فنی نیروی دریایی در قلب پایتخت را که شکنجه گاه اصلی دولت کودتا بود به موزه ان جنایات بدل کنند:

http://www.khavaran.com/Adobe/khavaran13.pdf

(صفحات ۸ تا ۱۰)

http://www.youtube.com/watch?v=blkXzOXSh5w

او راساً با قربانیان بازمانده آن دوران و خانوداههای آنها این موزه را گشود. او همچنین دستور داد که تصاویر دو ژنرال اصلی کودتا را به دیوار شکنجهگاه  بیاویزند تا «همچون عکسی سنجاقشده بر پروندهای سیاه باشد» و پروندهی سیاه حکومت آنها برای عبرت و عدم تکرار در خاطرهها بماند.

اگر در دیکتاتوریهای نظامی آمریکای جنوبی در دهههای ۷۰ و ۸۰ قرن گذشته بیش از همه آرژانتین متحمل جنایت و تباهی کودتاچیان شد، ولی این کشور اینک به یمن تلاشهای کرشنر میتواند سر خود را بالا بگیرد که پیشروترین کشور ، حتی در گسترهی بینالمللی در بررسی کارنامهی سیاه دوران دیکتاتوری بوده است.

کریستنا کرشنر، زن کرشنر که در پی انتخابات سال ۲۰۰۷ سکان کشور را به دست دارد، همزمان با مرگ شوهرش، یکی از دورانهای پرتلاطم را در صحنهی سیاسی تجربه میکند، زیرا با غولهای رسانهای که در دوران کودتا پر و بال گرفتند و  کم و بیش بلندگوی تبلیغاتی آن هم به شمار میآمدند، درافتاده است. او در صدد است انحصار تولید کاغذ توسط دو موسسه خصوصی رسانهای را که حاصل دوران کودتاست، بشکند و رسانههای کوچکتر را در دسترسی به کاغذ ارزانتر یاری دهد. این تلاش اما با مقاومت سخت دو انحصار یادشده مواجه شده است. در مجلس سنا و شورا نیز کرشنر اینک حمایت اکثریت را ندارد، اما امیدوار است که تا انتخابات سال ۲۰۱۱ مجدداً ابتکار عمل را در صحنه سیاسی کشور از آن خود کند و رای اکثریت را برای خود تضمین.

بازخوانی تجربهی ریاست جمهوری ۴ سالهی نستور کرشنر هم به لحاظ اقتصادی و هم به ویژه به لحاظ حقوق بشری، از او شخصیتی قابل احترام  در نگاهها میسازد و کارنامهاش حاوی درسهای آموزندهآی برای ما نیز هست