باز هم
تنها ماندیم:
نابوکو در
غیاب ایران
امضا شد،
روسیه دستها
را به هم مالید
۲۲شعر برای
۲۲ خرداد و
بعد از آن
کاریکاتورهای
رسانههای
عرب برای
تحولات اخیر
ایران
۱
در
گرماگرم
بحران سیاسی
ایران
بالاخره
قراداد مربوط
به پروژهی
گازی نابوکو
امضا شد، بدون
ایران. دولت
احمدینژاد
در سه سال
اخیر زیاد روی
توافقنامههای
گازی بزرگش
با اتریش و
سویس و ترکیه
مانور داد، اما
موقعی که زیر فشار
آمریکا در
پروژهی
نابوکو
مشارکتش
ندادهاند،
آن توافقنامهها
هم روی کاغذ میمانند.
این در حالی
است که اغلب
گزارشها میگویند
عدم همکاری شرکتهای
غربی به
تعطیلی و توقف
پروژههای
گازی پارس
جنوبی در
عسلویه منجر
شده، شرکتهای
آسیایی هم
چندان سرعتی
در کارشان
ندارند و لذا
صدور مستقل
گاز مایع هم دستکم
تا مدتها
چیزی جز حرف
نخواهد بود. هند
هم که به رغم
امتیازهای بسیار
جمهوری
اسلامی،
از جمله
در زمینهی
قیمت گاز،
هنوز حاضر
نیست در
قرارداد خط لولهی
صلح شرکت کند
و تا چنین است
قرارداد دو
جانبهی
ایران و
پاکستان هم
چندان امیدی
برنمیانگیزید
که اجرایی شود
و ایران را از
انزوای گازی
بیرون بیاورد.
بد
نیست اشاره
شود که یکی از
خشنودشدگان
عدم حضور
ایران در پروژهی
نابوکو است،
زیرا
قزاقستان و
ترکمنستان با توجه
به
قراردادهای
گازیاشان با روسیه
معلوم نیست که
تا چه حد قادر
خواهند بود سهمی
از ۳۱ میلیارد
متر مکعب گازی
که سالانه
باید در
نابوکو جریان
یابد را تامین
کنند. عراق و
مصر هم گاز
چندانی
ندارند که
بتوانند سهمی
بزرگ در این
رابطه ایفا
کنند. در واقع
این تنها
ایران است که
با سهم ۱۶
درصدی خود از
گاز جهان میتوانست
جریان گاز به
سوی اروپا از
طریق نابوکو
را به طور
قطعی و تکمیل
کند، اما
مسائل سیاسی
فعلاً به
نادیدهگرفتن
ایران منجر
شده است. مسکو
که تا کنون از
واهمهی این
که نابوکو،
وابستگی
تقریباً مطلق
اروپا به گاز روسیه
را بشکند
نگران بوده و
در راه اجرایینشدن
آن سنگها
انداخته است،
باز هم تا زمانی
که ایران شریک
این پروژه
نیست و تا
زمانی که اهرمهایی
برای فشار به ترکمنستان
و قزاقستان
دارد، روزنهای
از امید میبیند
که نابوکو سال
۲۰۱۳ که تکمیل
شد هم، حاوی
گاز چندانی
برای اروپا
نباشد و نقش فائق
روسیه در
تامین گاز
روسیه تقریباً
دستنخورده
بماند. البته
باید امیدوار
بود که تا آن
زمان تغییرات
در ایران راه
خود را باز
کرده باشند و
کشور ما از
انزواهای گوناگون
و از جمله
حذف از معادلات
انرژی در سطح
منطقه و بینآلمللی
رهایی یافته
باشد.
این
مطلب
مختصر از یک
سایت اصولگرا
هم حرفهای
درستی در این باره
زده، بیآن که
به ریشهی
مسئله توجه
چندانی بکند.
۲
شمس
لنگرودی در
ارتباط با رویدادهای
بعد از ۲۲
خرداد، ۲۲ شعر
سروده که شاید
برخی از آنها
را اینجا و
آنجا خوانده
باشید. کل این
۲۲ شعر
خواندنی را در
اینجا
میتواند
خواند.
هيچ
نماد و كنايه
يى
در
ميان نيست
روزنامه
ها همه تصحيح
مى شوند
سطرها
رديف
جنازه ى سوسك
هاى له شده در
چاپخانه هاست<
عكس
ها
«
گويا » نقاشىِ
بر
پيشخوان
روزنامه
فروشى
مردم
انگار
كه به روزنامه
هاى سفيد
نگاه
مى كنند
و
آرزوها و آن
چه را كه در دل
شان مانده
مرور
مى كنند.
۳
در
ظرف این ۴ سال
گرچه بخشی از
تودههای
کشورهای عربی «مفتون»
شعارهای دهنپرکن
احمدینژاد
شده بودند،
اما انتخابات
اخیر وسرکوب بعد
از آن در
ذهنیت این
مردم هم نیز
بیتاثیر
نماند. الیت
کشورهای عربی
که از اصل کمتر
با این دولت و
کل جمهوری
اسلامی روی
خوش نشان داده،
برای دامنزدن
به این
تردیدها و ابهامها
در ذهن مردم
کوچه و خیابان
فرصت را مغتنم
شمرد و با تندترکردن
چاشنی مخالف
خوانیهای
تحلیلی خود با
دولت ایران، در
استفاده از کاریکاتور
هم برای وقایع
ایران و
مسخرهکردن
احمدینژاد و
خامنهای
امساک به خرج
نداد. مجموعهای
از این
کاریکاتورها
را سایت ممری
که به دولت
اسرائیل
نزدیک است و
مواضع مقامات
و نهادها و
رسانههای
جمهوری اسلامی
را رصد میکند
و آنها را
همراه با
تحلیلهایی در
اختیار مقامات
تصمیمگیر
اسرائیل و
آمریکا قرار
میدهد، جمعآوری
کرده است،
گیرم نه با انگیزههای
قابل تردید.
اگر خواستید
کاریکاتورهای
رسانههای
عربی در بارهی
تحولات اخیر
ایران
راببینید اینجا
را کلیک کنید.