گفتگوهای مشترک

 

گفتگوهای مشترک اینترنتی اتحاد جمهوریخواهان ایران و اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی در ایران گفتگویی با موضوع بررسی‌ جوانب مختلف „ شانزدهمین اجلاس سران جنبش عدم تعهد در تهران "

 

با حضور: دکتر مهرداد عمادی کارشناس اقتصادی اتحادیه اروپا و دکتر بهروز بیات کارشناس فیزیک هسته‌ای و از ناظران آژانس بین المللی اتمی در تاريخ: شنبه ۴ شهریور ۱۳۹۱ برابر با ۲۵ آگوست ۲۰۱۲ ,ساعت: ۱۴:۳۰ به وقت شرق امریکا – ۲۰:۳۰ به وقت اروپای مرکزی – ۲۳:۰۰ به وقت ایران برگزار کرد

 

 

مهرداد عمادی درباره بهره برداری اقتصادی ایران از اجلاس ۵ روزه سران جنبش عدم تعهد گفت: با نگاهی به این جنبش، باید آن را اجلاس مهمی دانست، چرا که نگاه های جهانی و رسانه ای متوجه ایران خواهد شد و اگر دولت ایران خردمندانه به این فرصت بنگرد میتواند تا اندازه ای خود را از این بحران پیش آمده دور کند. و به همین خاطر هم نباید این اجلاس را کوچک شمرد، چرا که مجالی را برای ایران فراهم آورده تا با استفاده ازکانالهای موجود در این شرایط فشار برایران و تجارت خارجی محدود شده و درآمد ارزی که به شدت پایین آمده، کمی وضعیت موجود را بهبود ببخشد.

 

عمادی گفت من خارج از یک نگاه سیاسی و به عنوان یک اقتصاد دان نظرات خود را راجع به این موضوع میدهم، از نظر وی چند ایده در ایران در جریان است، وی با بیان نظرات یکی از مسولین دولتی سابق در ۲-۳ سال پیش گفت:" اگر ایران نتواند از این فرصت استفاده کند؛ فروپاشی اقتصادی ایران حتمی خواهد بود، چرا که اقتصاد ایران، همچون کشتی است با شکافی بزرگ که هر لحظه آب آنرا به درون میکشد و غرق شدنش ناگزیر است"، عمادی متذکر شد به دلیل اینکه تمام این فشارها اقتصادی بر مردم ایران است، باید ایران با خردمندی از این فرصت استفاده کند، وی همچنین تائید کرد که البته باید ارکانهای امنیتی را از سیستم اقتصادی خارج کرد و جلوی فسادهای مالی را گرفت، والی در این برهه مردم ایران به خاطر مدیریت نه کارامد که بیشتر بر پایه روابط و حتی دوران قاجار است دولت تحت فشار هستند و باید راه هایی را که برای کمتر شدن این فشار پیش می ایاد، نادیده نگرفت.

 

وی یکی از راههای استفاده از این گردهمایی را به قول وزیر صنایع پیشین دولت ایران، تشکیل یک نهاد برای به وجود آوردن پولی مشترک و عدم وابستگی به ارزهایی چون دلار و یورو عنوان کرد ، و گفت حتی به وجود آمدن پولی مجازی که در یک دوره در اروپا هم با نام EQ مورد استفاده قرار گرفته است، می تواند از نظر ایران چاره ساز باشد، تا بتوانند کنترل غرب را در تجارت خارجی که بعضی هم مشکوک هستند، کم کنند و تجارت را بین این کشورها افزایش دهند تا وابستگی به غرب کم رنگ تر شود. اینکه بیایند و یک حوزه سرمایه گذاری مشترک به وجود بیاورند که در صدر آن انرژی است، که نقطه نرم اقتصاد هم، همین انرژی است که کم کاری در سطح اپک بی سابقه است.

 

در شرایطی که دنیا و اقتصاد پیوستگی جهانی دارد، تشکیل ارزی خارج از یورو و دلار در این شرایط به نظر غیر ممکن می آید، چرا که تجربه ای ۷-۸ ساله پروژه مشترک چین و روسیه در شانگهای است که هنوز هیچ کدام از کشورها ی مذکور ارز کشور دیگر را قبول نکرده است.

و برای این مهم هم وجود دو امر ضروری است: ۱- تجارت یک کشور باید آزاد باشد تا ارز ان کشور توسط مردم استفاده شود. ۲- سیستم بانکی ان کشور باید قابل اعتماد باشد.

و برای عنصر دوم باید بانک های مذکور از اعتبار جهانی با سه الف برخوردار باشند، که در بین کشورهای جنبش عدم تعهد ما شاهد وجود یک همچین بانک هایی با این درجه از اعتبار نیستیم.

 

و ایده دیگر گسترش تجارت با این کشورهاست،که باید دانست ایران دیگر کشوری کشاورزی نیست، بلکه کشوری صنعتی نو پا است که به علت مدیریت نا کارشناسانه در مرحله نوزادی گیر افتاده و برای نجات از این مرحله ناگزیر به ارتباط با کشورهایی دارای تکنولوژی است، حال با صرف نظر از کشورهایی چون امریکا و انگلیس به دلیل حساسیت ها، می تواند با کشورهایی همچون سوئد، فنلاند، سنگاپور و تایوان و ... ارتباطات خود را گسترش دهد و افزایش تجارت در زمینه مواد غذایی و کشاورزی که این روز ها هم ایران در ان با مشکل رو برو است خوب خواهد بود، چرا که مشکلات مصرفی را مرتفع می کند ،اما در بخش مشکلات تولیدی ایران باید با کشورهایی تجارت خود را افزایش دهد که تکنولوژی و مدیریت درست را گسترش می دهد.

 

و مساله دیگری که در این کنفرانس مورد توجه خواهد بود، صندوق سرمایه در بخش های استراتژیک است، که اگر همه این کشورها را در یک سبد بگذاریم، دارای فقر سرمایه هستند و مازاد سرمایه ندارند. و دور از انتظار است که کشوری همچون عربستان سعودی و پاکستان بیایند و همراهی کنند، چون کشش اقتصادی و ملی به غرب و خصوصا“ امریکا از طرف این کشورها بیشتر است. و روابط قدیمی خود را کم رنگ کنند و پای در پروژه ای بگذارند که آینده اش نامعلوم است .

 

بهروز بیات، با اشاره به نامه اتحاد جمهوریخواهان به سران شرکت کننده در اجلاس و بانکی مون، گفت این سران و دبیر کل سازمان ملل باید بدانند با چه دولتی سر و کار دارند و چه تعداد زندانی سیاسی در ایران تحت فشار هستند، و در این کشور چگونه با مخالفان و دگر اندیشان رفتار می شود و حتی بعد از گذشت نزدیک به ۳ سال دو تن از کاندیداهای مخالف دوره قبل ریاست جمهوری، آقایان موسوی و کروبی هنوز در حصر خانگی به سر میبرند.

 

وی برگزاری این اجلاس را امری روتین و عادی با توجه به سیاست بین المللی خواند و گفت، زمانی که این اجلاس تشکیل می شود و برای برگزاری آن در دوره بعد کشوری تعیین میشود، با توجه به دنیای در حال توسعه و پر از اتفاق، معلوم نخواهد بود، که بعد از گذشت چند سال، کشور مورد نظر در چه وضعیتی به سر می برد؟!

 

وی یکی از دلیل تشکیل این اجلاس را حداقل از نظر گفتاری جلوگیری از یک قطبی شدن جهان دانست، که البته با قدرت اقتصادی این کشورها این امر در همان سطح گفتاری باقی مانده است!

 

و دلیل دیگر را حفظ صلح، توسط کشورهای مزبور عنوان کرد، که اینها کشورهایی خارج شده از استعمار بودند، که میخواستند تمامیت ارضی خود در همان حدود تعیین شده،لااقل حفظ کنند. و در پس آن میخواستند برای حفظش بکوشند، که در این راه هم موفق عمل نکردند، به طوری که نه توانستند از جنگهای داخلی جلوگیری کنند و نه جنگهای بین کشوری، و جنگ هایی چون جنگ ایران و عراق، هند و پاکستان، جنگهای داخلی سومالی و سودان و غیره از این نمونه هستند. آنها نتوانستند در زمینه صلح مثمر ثمر باشند، چون نگاهی متفاوت به جریانات سیاسی و جهانی دارند. و یکی دیگر از مسائل خلع سلاح هسته ای بود، که باز هم کشورهای جنبش عدم تعهد در آن موفق نبودند، و حتی به مرور گفتمان سوری هم در حول این موضوع تقلیل پیدا کرد، چراکه این کشورها فکر میکردند برای حفظ تعادل باید به تجهیزات نظامی و تسلیحات مجهز باشند و به مرور هر کدام در این راه کوشش بیشتری کرد. وی موضوع مطرح دیگر را در تشکیل این اجلاس در ابتدا دفاع از حقوق بشر دانست، که در عمل باز هم اجرای این هدف با موانع مطرح شده چون فرهنگ و مذهب برخورد کرد، که اجرای بی چون و چرای حقوق بشر را نسبی می کرد و محدود به شرایطی و از طرفی هم چون در کلام حاکمیت ملی و تمامیت ارضی کشورها را مطرح میکرد ، و به نوعی اقتدار حکومتی تا در صورت نقض حقوق شهروندی و حقوق بشری ، کشوری حق دخالت در امور داخلی کشور مذکور را نداشته باشد.

 

و دراخر اینکه ایران در این شرایط میخواهد به جهان و بیشتر به مردم خودش اعلام کند که در انزوا نیست و با بسیاری از کشورها در تماس و ارتباطات درسطح بالا و سران است، که گفتنی است بسیاری از این کشورها اگر چه همیشه از داشتن حق هسته ای ایران در زمینه های صلح آمیز حرف زده اند، اما بارها هم بر خلاف مصالح ایران رای داده اند.

ادامه این گفتگوی اینترنتی به پرسش و پاسخ گذشت، و میهمانان دوات شده با دقت به پاسخ های مطرح شده، جواب دادند.

 

سعیده سهرابی

برگرفته از:

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10151113189633954&set=a.76709008953.72388.75638168953&type=1&theater