تلاش ماموران امنیتی برای لغو مراسم فروهرها/ پرستو فروهر: به ایران می آیم

ندای سبز آزادی: پرستو فروهر، فرزند پروانه و داریوش فروهر می گوید، با وجود تلاش نیروهای امنیتی برای جلوگیری از برگزاری مراسم یادبود قربانیان قتل های زنجیره ای، مصر است مراسم چهاردهمين سالگرد كشته شدن پدر و مادرش را برگزار کند و به همین دلیل به تهران سفر خواهد کرد.

به گزارش صفحه فیس بوک بزرگداشت داریوش و پروانه فروهر، خانم فروهر در پیامی که در آستانه چهاردهمین سالگرد قتل والدینش توسط عوامل وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی صادر کرده از تلاش نیروهای امنیتی برای لغو این مراسم پرده برداشته است.

داریوش فروهر و همسرش پروانه فروهر دو تن از قربانیان ترورهای سیاسی وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی هستند که در پاییز سال هفتاد و هفت اجساد سلاخی شده شان در خانه پیدا شد.

این قتل ها که وزارت اطلاعات تا کنون چهار فقره از آن ها را تایید کرده و "نیروهای خودسر" داخل این وزارت خانه را مسوول انجام آن ها دانسته است، به "قتل های زنجیره ای" معروفند. با این حال فعالان سیاسی منتقد حکومت در ایران تعداد این قتل ها را بسیار بیش از چهار فقره قتل می دانند.

علاوه بر فروهرها، قتل مرحوم پوینده و مختاری نیز که به شیوه هایی مشابه کشته شدند در این پرونده مطرح شده است.

چهارده سال پس از وقوع این جنایت، پرستو فروهر در پيامى به مردم ايران نوشته است كه عليرغم تلاش نيروهاى انتظامى برای جلو گيرى از اجراى اين مراسم، وى همچنان بر سر حق مقتولان و يادآورى آنان ايستادگى خواهد كرد.

پرستو فروهر در صفحه فيس بوك خود خواهان برگزارى هرچه باشكوه تر چهاردهمين سالگرد كشته شدن داريوش و پروانه فروهر شده است.

متن پیام پرستو فروهر که پیش از سفر به تهران صادر شده به شرح ذیل است:

"چهارده سال پیش در شب یکم آذرماه پدر و مادرم٬ داریوش و پروانه فروهر٬ در خانه‌شان مورد هجوم گماشتگان وزرات اطلاعات جمهوری اسلامی قرار گرفتند و بیرحمانه به قتل رسیدند - آن‌ دو که از رهبران مخالفان سیاسی در ایران بودند و دهه های متوالی برای دستیابی به آزادی‌های فردی و اجتماعی٬ امنیت قضایی و جدایی دین از دولت مبارزه کرده بودند.

به سنت هرساله امسال نیز در آستانه آذرماه به ایران سفر خواهم کرد تا سالروز قتل پدر و مادرم را در خانه‌شان به سر کنم٬ اگر چه در طی هشت سال گذشته برگزاری مراسم بزرگداشت بر ما بستگان آن دو عزیز ممنوع بوده است. ممنوعیتی که با حضور سنگین نیروهای انتظامی و امنیتی و تحمیل شرایط قرنطینه بر خانه پدر و مادرم اعمال شده است.

انزوای تحمیلی٬ محاصره و قطع ارتباط آن خانه با دنیای اطراف در روز سالگرد و نیز دریافت بی‌قدرتی خویش در این چنبره به دشواری قابل تحمل است. اما کنه این تقابل بر سر حق یادآوری و حافظه هست که من همچنان بر آن ایستادگی خواهم کرد.

این دریافت تلخ از بی قدرتی خویش در برابر تهدیدها و تحمیل‌های حاکم به برداشت من روایت این روزگار بسیاری از ایرانیان است. با اینهمه امیدوارم پافشاری بر یادآوری٬ به پایداری آرمانهای پدر و مادرم که از سمبل‌های مبارزات آزادیخواهانه ایرانیان هستند یاری رساند٬ و نیز امیدها و چشم اندازهای آنانی که سودای تغییرات رهاییبخش دارند را نیرو بخشد و نمایان سازد.

با امید به همبستگی شما