چرخش در مناقشه اتمی؟
اعضای جامعه وعاظ تهران دو روز پیش به دیدار حسین سبحانی‌نیا، نایب رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس رفتند. یکی از اعضای این جامعه بعداَ در تشریح صحبت‌ها با سبحانی‌نیا می‌گوید:
«در مورد تبادل سوخت آقاي سبحاني‌نيا مطالبي را مطرح كردند كه غربي‌ها معتقدند، اين تبادل سوخت بايد در خارج از كشور كه منظورشان تركيه است صورت گيرد، ولي ما معتقديم كه اين تبادل بايد دركشور در خودمان صورت گيرد كه ايشان تاكيد داشتند با توجه به سفر رئيس‌جمهور به نيويورك و مذاكراتي كه آنجا صورت خواهد گرفت، انشاء‌الله اين مسئله حل خواهد شد.»
http://www.fararu.com/vdcefo8e.jh8poi9bbj.html
احمدی‌نژاد در آمریکا تلویحاَ از اوباما تمجید می‌کند و تفاوت او با بوش را در این می‌داند که اولی قبلاَ جز سیستم نبوده و اینک از حمایت مردم برخوردار است:
http://www.tabnak.ir/fa/pages/?cid=96813
او در جایی دیگر میان اوباما و زیر خارجه‌اش هم تفاوت می‌گذارد: «باراک اوباما به دلیل عقایدش در مورد ایران، (در آمریکا) تحت فشار است.»
http://www.bbc.co.uk/persian/iran/2010/05/100505_l10_ahmadinejad_abc_iv.shtml
همزمان برژینسکی امروز مقاله‌ای برای یک روزنامه آلمانی نوشته و می‌گوبد که بر اساس که آنچه که تا کنون می‌دانیم سیاست ایران می‌تواند معطوف به تبدیل شدن به یک قدرت (مجازی) اتمی همچون ژاپن باشد که گرچه سلاح اتمی نمی‌سازد اما در عمل قادر به ساخت چنین سلاحی در مدتی کوتاه است. او حمله به ایران را به لحاظ تاثیر کم‌دامنه و به لحاظ پیامد برای منطقه و برای آمریکا فاجعه بار می‌داند:
http://www.dw-world.de/dw/article/0,,5540240,00.html
و امروز ظهر خبری روی تلکس خبرگزاری‌های می‌رود که از توافق محمود احمدی‌نژاد با ایفای نقش توسط ترکیه و برزیل حکایت دارد، نقشی که شاید محل تبادل سوخت و اجرایی‌شدن توافق وین باشد. رهبران این دو کشور به زودی به ایران خواهند رفت:
http://www.asriran.com/fa/news/112784/
آیا مواضع اخیر احمدی‌نژاد نه چرخشی واقعی که تاکتیکی برای اختلاف انداختن در شورای امنیت است تا جلوی فراهم شدن رای لازم برای تحریم‌ها گرفته شود؟
یا نه، برخی محافل درون دولت احمدی‌نژاد که بدشان نمی‌آمد برای بازشدن دستشان در ایجاد ثبات درونی، مناقشه بین‌المللی را سامانی بدهند و هوادار تحقق توافق کنفرانس وین بودند، پس از شکست اولیه از محافل دیگر اصول‌گرا، اینک دوباره به تلاش افتاده‌اند که تحرکی تازه در این راه داشته باشند؟ آیا این که مشایی می‌اید و در باره‌ی خبر تازه اظهار نظر می‌کند و سبحانی‌نیا هم قبلاَ از امکان چنین چرخشی خبر داده، در همین راستا قابل ارزیابی نیست؟
روزهای آتی به این سوال‌ها پاسخی قاطع‌تر خواهد داد، اما همچنان حفظ میزانی از بدبینی و نگه‌داشتن جانب احتیاط شاید ضرری نداشته